In 1992 kroop Roermondenaar Ben Peters voor de eerste keer onder de artiestennaam Big Benny achter de microfoon. Dat gebeurde in een piepklein zaaltje voor slechts een handjevol publiek. “Big Benny, wie is dat nou? Wat moeten wij met hem?” Precies: onbekend maakt onbemind. Laat je echter tegenwoordig ergens in het Limburgse land de naam Big Benny vallen dan is er niemand die nog nooit van de altijd goedgemutste entertainer heeft gehoord. Het kan verkeren.

Bijna iedere Limburger heeft hem minstens één keer aan het werk gezien en zelf ervaren hoe BB in een hand omdraai het publiek op zijn hand heeft en van een kleine miniparty een fantastisch groot feest maakt. In stampvolle zalen of paviljoens en niet te vergeten grote openluchtfestivals, zoals bijvoorbeeld op de 11de van de 11de op het Vrijthof in Roermond of op carnavalszaterdag in de Zoepkoel van Venlo, scanderen duizenden mensen zijn naam. “Big Benny! Big Benny! Big Benny!” En, zo vreemd is de enthousiaste reactie van het publiek niet. De zanger maakt de hooggespannen verwachtingen namelijk waar, van het eerste liedje tot en met de laatste toegift. Telkens opnieuw haalt hij het onderste uit de kast en laat hij de grote schare fans uitbundig meezingen, schateren van het lachen en schunkelen. Tijdens een optreden kronkelt automatisch een polonaise van soms wel een paar honderd meter door de zaal of feesttent. Arm in arm, hand in hand, hotsen en botsen in de lange vrolijke sliert. ‘Het is pas feest als Big Benny is geweest’, de slogan klopt als een bus.

Big Benny grossiert inmiddels in Limburgstalige hits zoals Eine maeter beer, Lurrie, Riet op de tap, Limbo Party, Oh Oh Kammeroad, Viva Malorca, Ich bön en bees, Ich kin eine Beer en Wiskey, Vrundj bösse, Mien Club aeve etc.